сісі́тыі
(
грамадскія абеды за сталамі пад адкрытым небам з аднолькавай ежай для ўсіх, якія арганізоўваліся ў некаторых старажытнагрэчаскіх дзяржавах (у Спарце, на востраве Крыт і
сісі́тыі
(
грамадскія абеды за сталамі пад адкрытым небам з аднолькавай ежай для ўсіх, якія арганізоўваліся ў некаторых старажытнагрэчаскіх дзяржавах (у Спарце, на востраве Крыт і
сі́стала
(
рытмічнае скарачэнне мышцы сэрца, пры якім кроў нагнятаецца ў артэрыяльную сістэму; разам з дыясталай (расслабленнем мышцы сэрца) складае цыкл сардэчнай дзейнасці.
сістэ́ма
(
1) сукупнасць заканамерна звязаных паміж сабой элементаў (прадметаў, з’яў, поглядаў, ведаў
2) пэўны парадак у размяшчэнні і сувязі частак чаго
3) форма арганізацыі чаго
4) сукупнасць прынцыпаў, якія служаць асновай якога
5) форма грамадскага ладу (
6) сукупнасць устаноў, аб’яднаных у адно цэлае (
7) сукупнасць органаў, якія маюць агульную функцыю (
8) канструкцыя (
9)
10) звычайнае, рэгулярнае, прывычнае.
сістэматызава́ць
(
размяшчаць што
сістэматыза́цыя
(
размяшчэнне чаго
сістэма́тыка
(
1) прывядзенне ў сістэму, класіфікацыя прадметаў, з’яў (
2) навука аб размеркаванні жывёл і раслін па відах, родах, сем’ях, атрадах, класах і тыпах (
сістэматы́чны
(
1) які ўтварае пэўную сістэму, заснаваны на пэўнай сістэме, паслядоўны, планамерны;
2) пастаянны, рэгулярны.
сістэматэ́хніка
(ад сістэма + тэхніка)
кірунак у кібернетыцы, які вывучае пытанні планавання, канструявання і паводзін складаных сістэм інфармацыі, заснаваных на вылічальнай тэхніцы.