Verbum

смак

(польск. smak, ад с.-в.-ням. gesmac)

1) адно з пяці знешніх пачуццяў, органам якога служыць язык;

2) адчуванне на языку, уласцівасць чаго-н. ядомага (напр. салодкі с.);

3) перан. задавальненне, ахвота (напр. страціць с. да жыцця);

увайсці ў с. — адчуць прыхільнасць да чаго-н.

смакава́ць

(польск. smakować, ад с.-в.-ням. smacken)

1) есці або піць паволі, з асалодай, стараючыся адчуць смак чаго-н.;

2) спрабаваць якую-н. страву або пітво;

3) перан. цешыцца з чаго-н., радавацца чаму-н. (напр. с. навіну).

сма́льта

(ням. Smalte, ад іт. smalto = эмаль, глазура)

каляровае непразрыстае шкло ў выглядзе кубікаў або пласцінак, якое выкарыстоўваецца для мазаічных работ.

смальці́н

(ад смальта)

мінерал класа персульфідаў белага або шэрага колеру з металічным бляскам, які з’яўляецца сыравінай для атрымання нікелю і кобальту.

смара́гд

(гр. smaragdos)

тое, што і ізумруд.

смеш

(англ. smash = удар)

удар па тэніснаму мячу, што ляціць над галавой, каб прызямліць яго на полі праціўніка.

смі́лакс

(н.-лац. smilax)

вечназялёная кустовая або травяністая ліяна сям. смілаксавых з цэльным лісцем і дробнымі кветкамі, пашыраная ў трапічных, субтрапічных і часткова ўмераных зонах.

смінтуры́

(н.-лац. sminthuridae)

сямейства насякомых атрада нагахвостак; шкодзяць капусце, агуркам, гароху, буракам, канюшыне.

смі́рна

(гр. smyrna)

пахучая смала.

смітсані́т

[ад англ. J. Smithson = прозвішча англійскага мінералога (1765—1829)]

мінерал класа карбанатаў белага колеру з зеленаватым, бураватым або шараватым адценнямі; руда цынку.