Verbum

сараба́нда

(ісп. zarabanda)

1) старадаўні іспанскі народны танец трохдольнага размеру, а таксама музыка да гэтага танца;

2) музычны твор у рытме гэтага танца.

саранча́

(цюрк. sarynca, ад sary = жоўты)

1) насякомае атрада прамакрылых, падобнае на коніка, якое пралятае вялікімі чародамі і нішчыць расліннасць;

2) перан. вялікая маса каго-н., чаго-н.

сарара́т

(ад лац. soror = сястра)

шлюбны звычай у некаторых народаў у перыяд першабытна-абшчыннага ладу, у адпаведнасці з якім мужчына жаніўся з дзвюма або некалькімі роднымі або дваюраднымі сёстрамі; пазней ператварыўся ў звычай браць замуж сястру памёршай жонкі.

са́рас

(гр. saros = мятла)

астр. перыяд паўтаральнасці ў тым жа парадку сонечных і месячных зацьменняў, роўны прыблізна 18 гадам $10\frac{1}{3}$ або $11\frac{1}{3}$ суткам.

сараспо́рый

(н.-лац. sorosporium)

базідыяльны грыб сям. устылягавых, які развіваецца на раслінах сям. злакавых, гваздзіковых, залознікавых.

сара́струм

(н.-лац. sorastrum)

каланіяльная зялёная водарасць сям. гідрадыкцыевых, якая пашырана ў планктоне прэсных вадаёмаў.

сарафа́н

(рус. сарафан, ад перс. sräpā = урачыстае адзенне)

рускі народны жаночы ўбор у выглядзе свабоднай доўгай сукенкі без рукавоў з засцежкай пасярэдзіне.

сарацы́ны

(лац. saraceni, ад ар. šarkījīn = усходні)

назва арабскага насельніцтва Зах. і Паўн. Аравіі ў творах антычных аўтараў; у сярэдневяковай Еўропе назва пашырылася на ўсіх арабаў і наогул мусульман.

сарацэ́нія

(н.-лац. sarracenia)

травяністая насякомаедная расліна з лоўчымі лістамі, забяспечанымі нектараноснымі залозкамі, і яркімі кветкамі, пашыраная ў Паўн. Амерыцы.

сарбе́нты

(лац. sorbens, -ntis = які паглынае)

цвёрдыя целы і вадкасці, якія паглынаюць якія-н. рэчывы з навакольнага асяроддзя.