Verbum

са́га​¹

(ст.-сканд. saga)

1) старажытнаскандынаўскае і старажытнаірландскае народнае гераічнае сказанне;

2) паданне, легенда.

са́га​²

(малайск. sagu)

крупы з крухмалу сагавай пальмы, а таксама штучныя крупы, зробленыя з бульбянога або кукурузнага крухмалу.

сагайда́к

(кр.-тат. sagdak, тур. sagdak)

гіст. чахол з лукам і калчан са стрэламі.

сага́н

(цюрк. sagan)

чыгунны кухонны кацёл для стравы.

са́гаўнік

(ад малайск. sagu = сага)

дрэва класа сагаўнікавых, падобнае на пальму, якое пашырана ў тропіках; дае сага, каштоўную драўніну; шырока вырошчваецца як дэкаратыўнае.

сагі́б

(хіндзі sâhib, ад ар. sachib)

назва знатнай асобы, а таксама еўрапейца ў Індыі; пан.

сагі́та

(лац. sagitta = страла)

дробная беспазваночная марская жывёла групы хетагнатаў, якая з’яўляецца ежай прамысловых рыб; марская стрэлка.

сагіта́льны

(ад лац. sagitta = страла)

стрэлападобны;

с-ая плоскасць — умоўная плоскасць, якая дзеліць цела чалавека або жывёлы ўздоўж на правую і левую палавіны.

сагіта́рыя

(н.-лац. sagittaria)

водная травяністая расліна сям. шальнікавых; расце на балотах, забалочаных лугах, па берагах рэк, азёр, сажалак; стрэлкаліст.