Verbum

дыфтэры́я

(фр. diphtérie, ад гр. diphtherion = скурка, плеўка)

заразная хвароба, пераважна дзіцячая, з паражэннем зева, слізістых абалонак носа, гартані.

дыфу́зар

(лац. diffusor)

1) апарат для здабывання каштоўных рэчываў з сумесей;

2) расшыраная частка трубы (канала), у якой адбываецца запавольванне руху вадкасці або газу і ўзрастанне ціску;

3) узмацняльнік гуку канічнай формы ў бязрупарных гучнагаварыцелях;

4) прыстасаванне да фотаапарата або фотапавелічальніка, прызначанае для паніжэння рэзкасці выявы.

дыфу́зія

(лац. diffusio = распаўсюджванне, расцяканне)

узаемнае пранікненне рэчываў у выніку цеплавога перамяшчэння часціц гэтых рэчываў (малекул, атамаў і інш).

дыфундзі́раваць

(лац. diffundere)

пранікаць шляхам дыфузіі.