Verbum

сіна́нтрап

(ад п.-лац. Sinae = Кітай + -антрап)

старажытны, блізкі да пітэкантрапа, тып выкапнёвага чалавека, рэшткі якога знойдзены ў Кітаі.

сіна́нтрапы

(ад гр. syn = разам + -антрап)

жывёлы і расліны, існаванне якіх цесна звязана з чалавекам і з населенымі пунктамі (напр. дамовая мыш, пакаёвая муха, чорны таракан).

сінапсі́ды

(н.-лац. synapsida)

падклас вымерлых паўзуноў, у які ўваходзілі пеліказаўры і тэрапсіды.

сі́напсы

(гр. synapsis = з’яднанне)

месцы судакранання нервовых клетак паміж сабой, цераз якія перадаюцца нервовыя імпульсы.

сінаптаза́ўры

(н.-лац. synaptosauria)

падклас вымерлых марскіх паўзуноў, у які ўваходзілі пратазаўры і плезіязаўры.

сінаптафо́р

(ад гр. synoptos = добра бачны + -фор)

прыбор для лячэння касавокасці.

сінапты́чны

(гр. synoptikos = здольны ўсё акінуць вокам, агледзець)

1) які дае агляд усіх частак складанага цэлага (напр. с-ыя табліцы);

2) які мае адносіны да сіноптыкі; звязаны з высвятленнем метэаралагічных умоў, стану здароўя.

сінартро́з

(ад гр. syn = разам + arthron = сустаў)

анат. нерухомае або маларухомае злучэнне касцей паміж сабой (параўн. дыяртроз) злучальнай тканкай (гл. сіндэсмоз), храстком (гл. сінхандроз), касцявой тканкай (сінастоз).

сінасто́з

(ад гр. syn = разам + osteon = косць)

анат. нерухомае злучэнне касцей паміж сабой (сінартроз) пры дапамозе касцявой тканкі (напр. зрашчэнне чарапных касцей).

сінахрамо́нас

(н.-лац. synochromonas)

каланіяльная залацістая водарасць сям. вохраманадавых, якая пашырана ў рэках і розных стаячых вадаёмах.