Verbum

дыферэнцыя́льны

(ад лац. differentia = розніца, адрозненне)

1) неаднолькавы, розны пры розных умовах;

2) які мае адносіны да дыферэнцыяла 1;

д-ыя ўраўненні — ураўненні, у якіх невядомая функцыя звязана з дыферэнцыяламі 1 і незалежнымі пераменнымі;

3) лінгв. адрознівальны;

д-ыя прыметы — прыметы, якія выкарыстоўваюцца для адрознення гукавых адзінак.

дыферэнцыя́тар

(ад лац. differentia = розніца, адрозненне)

прыстасаванне для пераўтварэння ўваходнага ўздзеяння ў сігнал, які характарызуе скорасць змянення ўваходнай велічыні (з’яўляецца яе вытворнай); выкарыстоўваецца ў вылічальных прыстасаваннях, сістэмах аўтаматычнага рэгулявання і інш.

дыферэнцыя́цыя

(фр. différentiation, ад лац. differentia = розніца, адрозненне)

1) расслаенне, расчляненне чаго-н. на асобныя разнародныя часткі, формы і ступені;

2) біял. дзяленне клетак і тканак раслінных і жывёльных арганізмаў, відаў на асобныя папуляцыі, а таксама дзяленне полу.

дыфілабатрыёз

(ад дыфілабатрыіды)

глісная хвароба жывёл і чалавека, якая выклікаецца дыфілабатрыідамі.

дыфілабатрыі́ды

(н.-лац. diphyllobothriidae)

сямейства гельмінтаў класа цэстодаў, кішачныя паразіты жывёл, зрэдку чалавека.

дыфіра́мб

(гр. dithyrambos)

1) урачыстая песня ў старажытнагрэчаскай літаратуры ў гонар бога Дыяніса, пазней — літаратурная форма, блізкая да гімна і оды;

2) перан. перабольшаная пахвала, непамернае ўсхваленне.

дыфра́кцыя

(лац. diffractio = разломванне)

адхіленне хваль (светлавых, гукавых) пры сутыкненні з сустрэчнымі перашкодамі.

дыфто́нг

(гр. diphthongos)

спалучэнне двух галосных гукаў у адным складзе.

дыфтэро́іды

(ад дыфтэрыя + -оід)

бактэрыі, падобныя на дыфтэрыйныя палачкі.

дыфтэры́т

(гр. diphtheritis = скурны)

тое, што і дыфтэрыя.