Verbum

дына́мік

(гр. dynamikos = моцны)

электрадынамічны гучнагаварыцель.

дына́міка

(гр. dynamikos = моцны)

1) рух цел пад уздзеяннем знешніх сіл;

2) раздзел механікі, які вывучае законы руху цел, выкліканага ўздзеяннем знешніх сіл;

3) ход развіцця, змянення якой-н. з’явы;

4) наяўнасць руху, дзеяння ў чым-н.

дынамі́т

(фр. dynamite, ад гр. dynamis = сіла, моц)

выбуховае рэчыва, асноўнай састаўной часткай якога з’яўляецца нітрагліцэрына.

дынамі́чны

(гр. dynamikos)

1) багаты рухам, дзеяннем, унутранай сілай;

2) звязаны з рухам, з дзеяннем сілы.

дынамо́граф

(ад дынама- + -граф)

прыбор для аўтаматычнага запісвання вымярэнняў велічыні механічнай сілы.

дынамо́метр

(ад дынама- + -метр)

прыбор для вымярэння велічыні механічнай сілы, напр. сілы ціску ў прасах, сілы цягі ў лакаматывах, аўтамашынах, сілы розных мышачных груп чалавека; сілометр.

дына́р

(ар. dinar, ад лац. denarius)

1) старажытная арабская залатая манета;

2) грашовая адзінка Алжыра, Ірака (роўная 1000 філсам), Іарданіі, Кувейта (роўная 10 дырхемам) і некаторых іншых краін;

3) разменная манета Ірана, роўная 1/100 рыяла.

дына́рый

гл. дэнарый.

ды́нас

(ад англ. Craing-y-Dinas = назва скалы ў Уэльсе)

вогнетрывалая цэгла, у складзе якой не менш 93 % крэменязёму; выкарыстоўваецца пры пабудове плавільных печаў.

дына́стыя

(фр. dynastie, ад гр. dynasteia = улада)

1) манархі з аднаго і таго ж роду, якія паслядоўна змянялі адзін аднаго на троне (напр. д. Раманавых);

2) перан. прадстаўнікі некалькіх пакаленняў аднаго роду, якія прысвяцілі сябе пэўнай галіне дзейнасці (напр. д. будаўнікоў).