Verbum

дыстрафі́я

(ад дыс- + -трафія)

парушэнне жыўлення тканак, органаў або арганізма ў цэлым, якое прыводзіць да паталагічных змен.

дыстро́фны

(ад дыс- + -трофны);

д-ыя азёры — вадаёмы з малым утрыманнем пажыўных рэчываў.

дыстрыбуты́ўны

(лац. distributivus)

які мае адносіны да дыстрыбуцыі;

д. аналіз — метад лінгвістычнага даследавання, пры якім класіфікацыю моўных адзінак праводзяць у кантэксце.

дыстрыбу́цыя

(лац. distnbutio)

размеркаванне моўных адзінак, сукупнасць фанем, марфем, лексем, якія ствараюць кантэкст.

дыстрыб’ю́тар

(англ. distributor)

незалежны аптовы пасрэднік, які займаецца закупкай прадукцыі з мэтай продажу рознічным фірмам і магазінам, а таксама прамысловым прадпрыемствам, кааператывам, майстэрням для канчатковага спажывання.

ды́стры́кт

(англ. district, ад лац. districtus = выцягнуты)

1) адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе дэпартамента, створаная на тэрыторыі былых паветаў Віленскай, Гродзенскай і Мінскай губерняў у час заняцця іх французскімі войскамі ў вайну 1812 г.;

2) ніжэйшая адміністрацыйная адзінка судовай або выбарчай акругі ў некаторых краінах (напр. у ЗША, Вялікабрытаніі).

дыстрэ́с-сіндро́м

(ад ды- + стрэс + сіндром)

хвароба нованароджаных у першыя гадзіны жыцця, якая праяўляецца цяжкімі дыхальнымі расстройствамі.

дыстылява́ць

(лац. distillare = сцякаць кроплямі)

ачышчаць перагонкай, раздзяляць вадкія сумесі на фракцыі.

дыстыля́т

(лац. distillatus = сцэджаны)

вадкі прадукт перагонкі.

дыстыля́тар

(ад лац. distillare = сцякаць кроплямі)

прыбор для дыстыляцыі.