Verbum

дыктыякаўлі́ды

(н.-лац. dictyocaulidae)

сямейства гельмінтаў класа нематодаў, паразітуюць у трахеях і бронхах траваедных жывёл.

дыктыясо́ма

(ад гр. diktyon = сетка + сома)

біял. адзін са структурных элементаў клеткі.

дыктыястэ́ла

(ад гр. diktyon = сетка + стэла)

адзін з тыпаў цэнтральнага цыліндра сцябла вышэйшых раслін, мае сеткаватую структуру (напр. у папарацей).

дыктыясфе́рыум

(н.-лац. dictyosphaerium)

каланіяльная зялёная водарасць сям. дыктыясферыевых, якая пашырана ў вадаёмах рознага тыпу, а таксама ў глебе.

дыктыяхларэ́ла

(н.-лац. dictyochlorella)

каланіяльная зялёная водарасць сям. пальмелавых, якая трапляецца ў планктоне азёр.

ды́кцыя

(лац. dictio)

вымаўленні; выразнасць у вымаўленні слоў і складоў.

дылатаме́трыя

(ад лац. dilatatio = расшырэнне + -метрыя)

сукупнасць метадаў вымярэння цеплавога расшырэння цел.

дылата́цыя

(лац. dilatatio = расшырэнне)

мед. расшырэнне, расцяжэнне (напр. д. жалудачкаў сэрца).

дылато́граф

[ад лац. dilata(tio) = расшырэнне + -граф]

прыбор для аўтаматычнага запісвання змены аб’ёму якога-н. цела.

дылато́метр

[ад лац. dilata(tio) = расшырэнне + -метр]

прыбор для вызначэння змен у аб’ёме цвёрдых цел і вадкасцей пры награванні.