Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
бвгдежзйклмнпрстфхцчшюя
аеілорухыэя

упэўненасць, ✂, ж.

  1. гл. упэўнены.

  2. Цвёрдая вера ў каго-, што-н., перакананасць у чым-н.

    • У. у сваіх сілах.
    • У. у сябрах.

упэўнены, ✂.

Які цвёрда верыць у што-н., перакананы ў чым-н.; цвёрды, рашучы.

  • У. ў поспеху.
  • У. ў сабе (не сумняваецца ў сваіх сілах, магчымасцях).
  • Упэўнена (прысл.) гаварыць.
  • У. крок.
  • У. адказ.

  • Будзь упэўнены — не сумнявайся, не турбуйся (усё будзе так, як трэба).

|| наз. упэўненасць, ✂.

упэўніцца, ✂; зак.

Цвёрда паверыць у што-н., пераканацца ў чым-н. У ў чыёй-н. шчырасці.

  • Мы ўпэўніліся, што ён не падвядзе чалавека.

|| незак. упэўнівацца, ✂.

упэўніць, ✂; зак.

Прымусіць паверыць у што-н., пераканаць у чым-н.

  • У слухачоў у сваёй праваце.

|| незак. упэўніваць, ✂.