Verbum

ух, выкл.

1. Выражае розныя моцныя пачуцці.

   • Ух ты, прыгожа як!

2. Ужыв. пры абазначэнні рэзкага гуку ад удару, выбуху, выстралу.

   • Ух! раздаўся глухі ўдар.

ухаба, ✂, ж.

Выбоіна на дарозе.

• Калёсы падскакваюць на ўхабах.

ухабісты, ✂.

З вялікай колькасцю ўхаб.

• Ухабістая дарога.

|| наз. ухабістасць, ✂.

ухаваць, ✂; зак.

1. Хаваючы, зберагчы.

   • У. чужыя рэчы.

2. Утаіць ад каго-н.

   • У. сваю правіннасць.

ухадзіцца, ✂; зак.

Управіцца, завяршыць якую-н. справу.

• У. з работай.

|| незак. уходжвацца, ✂.

ухаластую, прысл.

Не робячы карыснай работы (пра рух механізмаў), дарэмна.

• Матор працуе ў.

ухапіцца, ✂; зак.

1. за каго-што. Схапіцца, узяцца.

   • У. за крысо.
   • У. за поручань.

2. перан., за што. Узяцца старанна за якую-н. справу; выкарыстаць што-н. у сваіх інтарэсах.

   • У. за работу.
   • У. за цікавую думку, за каштоўную прапанову.

ухапіць, ✂; зак.

1. Схапіць, узяць.

   • У. за хвост.
   • Стараецца ў. сабе пабольш.

2. перан. Хутка, адразу зразумець, улавіць.

   • Мы адразу ж ухапілі яго думку.

3. З’есці чаго-н. крыху або наспех (разм.).

   • У. некалькі лыжак супу.

4. Паспець зрабіць што-н., управіцца з чым-н. (разм.).

   • Работы многа, за дзень не ўхопіш.

ухвала, ✂, ж.

Адабрэнне, станоўчая ацэнка.

• Ківаць галавой у знак ухвалы.

ухваліць, ✂; зак.

Даць станоўчую ацэнку, прызнаць добрым, правільным, дапушчальным.

• У. задуму.
• У. план развіцця гаспадаркі.

|| незак. ухваляць, ✂.

|| наз. ухваленне, ✂.