Verbum

утаіць, ✂; зак.

1. Захаваць у тайне, скрыць ад іншых.

   • У. праўду.

2. Тайна прысвоіць.

   • У. чужыя грошы.

|| незак. утойваць, ✂.

|| наз. утойванне, ✂.

утаймавальнік, ✂, м.

Спецыяліст па ўтаймаванню дзікіх звяроў.

|| ж. утаймавальніца, ✂.

утаймавацца, ✂; зак.

1. Уціхамірыцца, супакоіцца (пра чалавека); стаць паслухмяным, падпарадкавацца волі чалавека (пра жывёл).

   • Вясёлая публіка нарэшце ўтаймавалася.
   • Звер ўтаймаваўся.

2. Зменшыцца або суняцца (пра боль і пад.), заглушыцца (пра якое-н. пачуццё); прыйсці ў нерухомы стан.

   • Боль утаймаваўся.
   • Хваляванне ўтаймавалася.

|| незак. утаймоўвацца, ✂.

утаймаваць, ✂; зак.

1. Уціхамірыць, супакоіць (чалавека); падпарадкаваць волі чалавека (дзікую або непаслухмяную жывёлу).

   • У. раззлаванага чалавека.
   • У. тыгра.

2. Зменшыць, аслабіць, прыглушыць праяўленне чаго-н.; справіцца з якімі-н. стыхійнымі з’явамі.

   • У. боль.
   • У. смагу.
   • У. пажар.

|| незак. утаймоўваць, ✂.

|| наз. утаймоўванне, ✂.

|| наз. утаймаванне, ✂.

утаміць, ✂; зак.

Давесці да ўтомы, стаміць, змарыць.

• У. каня.
• У. рукі.

|| незак. утамляць, ✂.

утамляцца, ✂; незак.

Тое, што і таміцца (у 1 знач.).

утапізм, ✂, м.

Нязбытныя мары, схільнасць, імкненне да ўтопій.

утапіст, ✂, м.

1. Прыхільнік утапічнага сацыялізму.

2. Фантазёр, летуценнік.

|| ж. утапістка, ✂.

|| прым. утапісцкі, ✂.

утапічны, ✂.

1. гл. утопія.

2. Які з’яўляецца ўтопіяй, нязбытны.

|| наз. утапічнасць, ✂.

утаптаць, ✂; зак.

1. Умяць, топчучы нагамі.

   • У. зямлю.

2. у што. Топчучы, уціснуць.

   • У. акурак у зямлю.
   • У. у гразь каго-н. (перан.).

3. Складаючы, уціснуць куды-н. усё, многае (разм.) або прыціснуць, умяць.

   • У. усе рэчы ў чамадан.
   • У. сена.

4. перан. Многа з’есці чаго-н. (разм.).

   • У. гаршчок кашы.

|| незак. утоптваць, ✂.