Verbum

утаймавацца, ✂; зак.

1. Уціхамірыцца, супакоіцца (пра чалавека); стаць паслухмяным, падпарадкавацца волі чалавека (пра жывёл).

   • Вясёлая публіка нарэшце ўтаймавалася.
   • Звер ўтаймаваўся.

2. Зменшыцца або суняцца (пра боль і пад.), заглушыцца (пра якое-н. пачуццё); прыйсці ў нерухомы стан.

   • Боль утаймаваўся.
   • Хваляванне ўтаймавалася.

|| незак. утаймоўвацца, ✂.