Verbum

угаварыцца, ✂; зак.

1. Загадзя дамовіцца пра што-н.; прыйсці да згоды ў выніку перагавораў.

   • У аб сустрэчы.
   • Угаварыліся, што збяромся ў нядзелю.

2. Сказаць лішняе, прагаварыцца (разм.).

   • Чалавек угаварыўся, а потым паправіўся.

|| незак. угаворвацца, ✂.

угаварыць, ✂; зак.

1. Пераконваючы, схіліць да чаго-н.

   • У пайсці ў грыбы.

2. Супакоіць, суцешыць.

   • У дзіця.

|| незак. угаворваць, ✂.

|| наз. угаворванне, ✂ і угавор, ✂.

• Не паддавацца ніякім угаворам.

угавор, ✂, м.

1. гл. угаварыць.

2. Узаемная дамоўленасць пра што-н.

   • Дзейнічаць па ўгавору (як дамовіліся).
   • У даражэй за грошы (прыказка).

угадаць, ✂; зак.

1. Выказаць правільнае меркаванне пра што-н. па якіх-н. прыметах, здагадацца.

   • У чый-н. настрой.

2. Раскрыць, распазнаць сэнс, сутнасць каго-, чаго-н. (разм.).

   • Мы ўгадалі выкапаць калодзеж у добрым месцы.

3. Выпадкова даць правільны адказ.

|| незак. угадваць, ✂.

|| наз. угадванне, ✂.

угадзіць, ✂; зак.

Тое, што і дагадзіць.

угайдацца, ✂; зак. (разм.).

Ад гайданкі прыйсці ў хваравіты або санлівы стан.

• Угайдаўся ў верталёце.

|| незак. угойдвацца, ✂.

угалоп, прысл.

Самым хуткім алюрам, галопам.

• Пусціць каня ў.

угаманіцца, ✂; зак. (разм.).

Супакоіцца, уціхнуць.

• Гракі доўга не маглі ў.
• Мяцеліца к вечару ўгаманілася.

|| незак. угамоньвацца, ✂.

угаманіць, ✂; зак. (разм.).

Супакоіць, суняць.

• У гарлапана.

|| незак. угамоньваць, ✂.

угамон, ✂, м.:

• угамону няма на каго (што) (разм.) — хто-н. не можа ўгаманіцца, супакоіцца.