Verbum

угнаенне, ✂, н.

1. гл. угнаіць.

2. Рэчыва, якое ўносіцца ў глебу для павелічэння ўраджаю.

   • Мінеральныя, арганічныя ўгнаенні.
   • Вывозіць у. на палі.

угнаіцца, ✂; зак.

Стаць угноеным.

|| незак. угнойвацца, ✂.

угнаіць, ✂; зак.

Павысіць пажыўныя ўласцівасці (глебы) унясеннем якога-н. рэчыва.

• У. агарод.

|| незак. угнойваць, ✂.

|| наз. угнаенне, ✂ і угнойванне, ✂.

угнацца, ✂; зак.

1. Пабегчы так, каб дагнаць.

   • У. за хлопчыкам.

2. звычайна з адмоўем. Не адстаючы, ісці, бегчы за кім-, чым-н.

   • За вамі не ў.

3. звычайна з адмоўем, перан. Зраўняцца з кім-, чым-н. у чым-н.

   • За ім у рабоце ніхто не ўгоніцца.

угневаны, ✂.

Якога ўвялі ў гнеў, які выяўляе гнеў.

• У. сусед.
• У. голас.

|| наз. угневанасць, ✂.

угневацца, ✂ і угнявіцца, ✂; зак.

Увайсці ў вялікі гнеў, раззлавацца.

угняздзіцца, ✂; зак.

1. Звіць сабе гняздо дзе-н. (пра птушак).

2. Зручна размясціцца, асталявацца дзе-н., звычайна на невялікай прасторы (разм.).

   • У. на печы.

3. перан. Моцна ўкараніцца дзе-н., у чым-н. (пра абстрактныя паняцці).

   • Угняздзілася такая думка.