Verbum

указ, ✂, м.

1. Пастанова вярхоўнага органа ўлады, якая мае сілу закона.

   • У. Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь.

2. у знач. вык., каму; звычайна з адмоўем. Аўтарытэт, узор для пераймання, указчык (разм.).

   • Ты мне тут не ў.

указальны, ✂.

Які ўказвае на што-н. або выражае ўказанне.

• Указальныя знакі.
• У. займеннік.

◊

• Указальны палец — другі палец на руцэ паміж вялікім і сярэднім.

указанне, ✂, н.

1. гл. указаць.

2. Службовае распараджэнне, загад; настаўленне, парада, што і як трэба рабіць.

   • Метадычныя ўказанні.

указаць, ✂; зак.

1. Даць указанне, настаўленне.

   • У., як весці работу.

2. Адзначыўшы што-н., звярнуць на яго ўвагу.

   • У. на памылкі.

3. Паказаць, назваць для ведама, кіраўніцтва.

   • У. лепшы метад.

4. Тое, што і паказаць (у 2 знач.).

   • У. месцазнаходжанне друкарні.

|| незак. указваць, ✂.

|| наз. указанне, ✂.

указка, ✂, ж.

1. Палачка, якой паказваюць што-н.

   • Вадзіць указкай па карце.

2. Указанне, распараджэнне (разм. неадабр.).

   • Без вашых указак абыдуся.

указчык, ✂, м.

Той, хто ўказвае другім, што і як трэба рабіць.

• Ён нам не ў.
• Бач, які ў. знайшоўся.

|| ж. указчыца, ✂.

укакошыць, ✂; зак. (разм. груб.).

Забіць, пазбавіць жыцця.

• Гэта ён у час вайны паліцая ўкакошыў.

укалоць, ✂; зак.

1. Параніць, уваткнуўшы ў цела тонкі, востры канец чаго-н.

   • У. руку шпількай.

2. перан. Пакрыўдзіць, абразіць, даняць.

   • Заўвага балюча ўкалола яго.

3. што ў што. Уваткнуць, пракалоўшы, заставіць увайсці ўнутр чаго-н. (разм.).

   • У. пруток у клубок.

|| незак. уколваць, ✂.

|| звар. укалоцца, ✂.

|| незак. уколвацца, ✂.

|| наз. укол, ✂.

укалыхаць, ✂; зак.

Калышучы, давесці да дрымоты.

• У. дзіця.

|| незак. укалыхваць, ✂.

|| наз. укалыхванне, ✂.

укапацца, ✂; зак.

Капаючы, углыбіцца ў што-н.; выкапаць укрыцце.

• Пяхота ўкапалася ў зямлю.

|| незак. укопвацца, ✂.