Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

б в г д е ж з й к л м н п р с т ф х ц ч ш ю я

а в е і л о р у

укінуцца, ✂; зак.

у што. Імкліва кінуцца куды-н., скочыць у што-н.
- У на хаду ў калёсы.
у што. Уваліцца куды-н., падаючы ўніз (разм.).
- У ў канаву.
перан. Нечакана ўзнікнуць, паявіцца.
- Укінулася хвароба.

|| незак. укідвацца, ✂.

укінуць, ✂; зак.

Кінуць, апусціць унутр.
- У камень у ваду.
Налажыць, дабавіць чаго-н. у што-н.; даць корму.
- У два драбкі цукру ў чай.
- У. сена коням (разм.).

|| незак. укідаць, ✂ і укідваць, ✂.

|| наз. укіданне, ✂ і укідванне, ✂.

укіслы, ✂.

Які стаў кіслым, укіс.

Укіслае цеста.

укіснуць, ✂; зак.

Стаць кіслым, набыць неабходную кіслату.

Рошчына ўкісла.

|| незак. укісаць, ✂.

|| наз. укісанне, ✂.