Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
бвгдежзйклмнпрстфхцчшюя
авеілору

укус, ✂, м.

  1. гл. укусіць.

  2. Укушанае месца.

    • Памазаць у. ёдам.

укусіць, ✂; зак.

Ухапіўшы, праткнуўшы зубамі (ці праткнуўшы джалам), раніць.

  • Сабака ўкусіў за руку.
  • Якая муха яго ўкусіла? (перан. Што з ім, чым ён незадаволены?; разм. жарт.).

|| наз. укус, ✂.