Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
бвгдежзйклмнпрстфхцчшюя
аеілорухыэя

упустую, прысл.

Дарэмна, безвынікова.

  • Схадзілі ў.

упусціць, ✂; зак.

  1. Даць увайсці каму-, чаму-н. куды-н.

    • У. пасажыраў у вагон.
    • У. холад у хату.
    • У. каплі ў нос (уліць).

  2. Выпадкова не ўтрымаць.

    • У. канец вяроўкі.

  3. Мімаволі даць магчымасць каму-н. уцячы, схавацца і пад.

    • У. зайца.

  4. перан. Прапусціць, не выкарыстаць што-н. своечасова.

    • Ён свайго не ўпусціць.
    • У. магчымасць.
    • У. выпадак.

  5. Уставіць у выразанае, паглыбленае месца.

    • У. замок у дзверы.

|| незак. упускаць, ✂.

|| наз. упуск, ✂ і упусканне, ✂.

|| прым. упускны, ✂.

  • У клапан.