Verbum

упусціць, ✂; зак.

1. Даць увайсці каму-, чаму-н. куды-н.

   • У. пасажыраў у вагон.
   • У. холад у хату.
   • У. каплі ў нос (уліць).

2. Выпадкова не ўтрымаць.

   • У. канец вяроўкі.

3. Мімаволі даць магчымасць каму-н. уцячы, схавацца і пад.

   • У. зайца.

4. перан. Прапусціць, не выкарыстаць што-н. своечасова.

   • Ён свайго не ўпусціць.
   • У. магчымасць.
   • У. выпадак.

5. Уставіць у выразанае, паглыбленае месца.

   • У. замок у дзверы.

|| незак. упускаць, ✂.

|| наз. упуск, ✂ і упусканне, ✂.

|| прым. упускны, ✂.

• У клапан.