Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
бвгдежзйклмнпрстфхцчшюя
аеілорухыэя

уплаў, прысл.

Плывучы па вадзе.

  • Пусціць коней у.

уплесці, ✂; зак.

  1. Плетучы, уставіць.

    • У. стужкі ў косы.

  2. перан. Уцягнуць, умяшаць у што-н. непрыемнае (разм.).

    • У. каго-н. у цёмную справу.

  3. Зрасходаваць на пляценне чаго-н.

    • Усе ніткі ўпляла ў адзін пояс.

  4. З’есці хутка, з апетытам (разм.).

    • У. цэлую булку.

|| незак. уплятаць, ✂.

уплываць, ✂; незак.

Рабіць уплыў (у 1 знач.).

  • У. на дзяцей.
  • У. на творчасць.

уплывовы, ✂.

Які робіць уплыў (у 2 знач.).

|| наз. уплывовасць, ✂.

уплысці, ✂ і уплыць, ✂; зак.

Заплысці ўнутр.

  • У. у заліў.
  • У пакой уплыла жанчына (перан.)

|| незак. уплываць, ✂.

уплыў, ✂, м.

  1. Уздзеянне на каго-, што-н.

    • Рабіць у. на чытачоў.
    • Пад чужым уплывам.
    • Дабратворны ў.

  2. Аўтарытэт, улада.

    • Чалавек з вялікім уплывам.