Verbum

навіснуць, ✂; зак.

1. Спусціцца, звесіцца нізка над чым-н., на што-н.

   • Валасы навіслі на вочы.
   • Скалы навіслі над морам.

2. Апусціцца, размясціцца нізка над чым-н.

   • Туман навіс над ракой.
   • Ноч навісла над горадам.

3. перан., над кім-чым. Узнікшы, з’явіўшыся, пачаць пагражаць каму-, чаму-н.

   • Над краінай навісла небяспека.

|| незак. навісаць, ✂.

навісь, ✂, ж.

1. Тое, што навісае над чым-н.

   • Пад навіссю чаромхі.

2. перан. Нешта страшнае, што навісла над кім-н., што пагражае чалавеку.

   • Н. небяспекі.

навіць, ✂; зак.

1. Наматаць, накруціць на што-н.

   • Н. ніткі на шпульку.

2. Нарыхтаваць вітых вырабаў.

   • Н. вяровак.

|| незак. навіваць, ✂.

|| наз. навіванне, ✂.

навічок, ✂, м.

1. Чалавек, які ўпершыню з’явіўся дзе-н.

   • У клас прыйшлі два навічкі.

2. Той, хто ўпершыню пачаў займацца якой-н. справай.

   • Н. у ваеннай справе.

навобмацак, прысл.

Пры дапамозе дотыку, абмацваючы.

• Ісці н.

наводдалек, (разм.).

1. прысл. Тое, што і наводдаль (у 1 знач.).

   • Стаяць н.

2. прыназ. з Р. Тое, што і наводдаль (у 2 знач.).

   • Клуб стаяў н. вуліцы.

наводдаль, прысл.

1. прысл. На некаторай адлегласці; не вельмі далёка.

   • Н. стаяла каплічка.

2. прыназ. з Р. Выражае прасторавыя адносіны: ужыв. пры назве прадмета, асобы, месца ці прасторавай мяжы, на пэўнай адлегласці ад якіх адбываецца дзеянне, рух або размяшчаецца хто-, што-н.

   • Млын стаяў н. вёскі.

наводка, ✂, ж.

1. гл. навесці.

2. Наданне ствалу гарматы пэўнага кірунку для пападання ў цэль (спец.).

   • Біць прамой наводкай.

наводліў, прысл. (абл.).

Адмахнуўшы рукой назад, моцна ўдарыць.

• Н. ляснуў яму па твары.

наводмаш, прысл.

Рэзка адкідваючы руку назад, з сілай ударыць.

• Ударыць н.