Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеіоуыьэюя
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшя-.

наёмнік, ✂, м.

  1. Ваеннаслужачы наёмнага войска.

    • Карныя атрады наёмнікаў.

  2. Тое, што і найміт.

  3. перан. Той, хто прадаўся і з карысных меркаванняў абараняе чужыя інтарэсы (пагард.).

|| ж. наёмніца, ✂.

|| прым. наёмніцкі, ✂.

наёмны, ✂.

  1. Які працуе па найму або які выконваецца наёмнай сілай.

    • Н. рабочы.
    • Наёмная праца.

  2. Які здаецца ў наём за пэўную плату.

    • Наёмная кватэра.

  3. перан. Падкуплены, прадажны.

    • Н. забойца.