наёмнік, ✂, м.

  1. Ваеннаслужачы наёмнага войска.

    • Карныя атрады наёмнікаў.

  2. Тое, што і найміт.

  3. перан. Той, хто прадаўся і з карысных меркаванняў абараняе чужыя інтарэсы (пагард.).

|| ж. наёмніца, ✂.

|| прым. наёмніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)