Verbum

насабачыцца, ✂; зак. (груб. фам.).

Налаўчыцца, прывыкнуць што-н. рабіць.

• За першы год насабачыўся ўсё рабіць.

насавы, ✂.

1. гл. нос.

2. Які выгаворваецца ў нос.

   • Насавое вымаўленне.

3. Прызначаны для носа.

   • Насавая хустачка.

4. Які знаходзіцца на носе судна.

   • Насавая частка палубы.

насаглотка, ✂, ж.

Верхняя частка глоткі, якая ўтварае поласць ззаду носа, што пераходзіць у сярэднюю частку глоткі.

|| прым. насаглотачны, ✂.

насаджаць, ✂; зак.

1. Тое, што і насадзіць.

2. Пабоямі нарабіць сінякоў, гузоў і пад. (разм.).

   • Н. сінякоў.

насаджваць, ✂; незак.

Пашыраць, распаўсюджваць, укараняць.

• Н. навуку, культуру, ідэі.

насаджэнне, ✂, н.

1. гл. насадзіць ​¹.

2. толькі мн. Пасаджаныя расліны, дрэвы.

   • Зялёныя насаджэнні.
   • Лесаахоўныя насаджэнні.

насадзіць​¹, ✂; зак.

1. чаго, што. Зрабіць пасадку (дрэў, раслін) у нейкай колькасці.

   • Н. парэчак.
   • Н. парк.

2. Змясціць куды-н. у якой-н. колькасці (разм.).

   • Н. поўную машыну людзей.

3. чаго. Змясціць у гарачую печ у нейкай колькасці.

   • Н. поўную печ хлеба.

|| незак. насаджваць, ✂.

|| наз. насаджэнне, ✂.

насадзіць​², ✂; зак.

1. Надзець на што-н. Н. сякеру на тапарышча.

   • Н. чарвяка на кручок.

2. перан. Узбіўшыся на што-н. вострае, параніць (разм.).

   • Н. нагу на цвік.

|| незак. насаджваць, ✂.

|| наз. насадка, ✂.

насадка, ✂, ж.

1. гл. насадзіць .

2. Прынада для рыб, якая насаджваецца на кручок.

   • Рыба з’ела насадку.

3. Частка прыбора або інструмента, якая надзяваецца на што-н. (спец.).

   • Канічная н.
   • Н. чыгуннай муфты.

насаладзіць, ✂; зак.

1. Зрабіць салодкім, пасаладзіць.

   • Н. каву.

2. Прарасціць зерне ў цяпле і вільгаці для атрымання соладу.

3. Давесці цеста да стану лёгкага цукровага браджэння.

|| незак. насалоджваць, ✂.