Verbum

нар...

Першая частка складаных слоў са знач. народны, напр. наркамат (народны камісарыят), нарсуд.

нара, ✂, ж.

Паглыбленне пад зямлёй, часта з некалькімі хадамі, якое вырыта жывёлінай і служыць ёй жыллём.

• Барсукова н.

|| памянш. норка, ✂.

|| прым. наравы, ✂.

нарабіцца, ✂; зак.

1. Парабіць уволю; напрацавацца.

2. Здарыцца, адбыцца (разм.).

   • Нарабілася бяды.

нарабіць, ✂; зак.

1. Зрабіць вялікую колькасць чаго-н.

   • Н. здымкаў.

2. Зрабіць, ажыццявіць тое, што названа назоўнікам (пра многае; неадабр.).

   • Н. глупства.
   • Н. памылак.

3. Насмеціць, напэцкаць.

   • Дзеці нарабілі смецця ў пакоі.

4. Зрабіць вязаннем нейкую колькасць.

   • Н. панчох, шкарпэтак.

|| незак. нарабляць, ✂.

наравісты, ✂.

1. З норавам (звычайна пра коней).

   • Н. конь.

2. Натурысты, капрызны (пра чалавека).

   • Чалавек з наравістым характарам.

|| наз. наравістасць, ✂.

наравіцца, ✂; незак.

Упарціцца, паказваць свой нораў.

• Конь часта наравіўся.

наравіць, ✂; незак.

1. Дагаджаць.

   • Н. як ліхой скуле.

2. з інфінітывам і злуч. уступальны. «каб». Імкнуцца, старацца рабіць што-н.

   • Н., каб сарвацца з ланцуга.

нарад, ✂, м.

1. Дакумент, распараджэнне на выкананне якой-н. работы, на выдачу або адпраўку чаго-н.

   • Н. на лес.
   • Н. на машыну.

2. Якая-н. работа або заданне для ваеннаслужачых.

   • Знаходзіцца ў нарадзе.

3. Воінскае падраздзяленне або група, якая нясе ўнутраную або вартаўнічую службу.

   • Гарнізонны н.
   • Н. міліцыі.

|| прым. нарадны, ✂.

нарада, ✂, ж.

1. Афіцыйнае пасяджэнне для абмеркавання якіх-н. спецыяльных пытанняў.

   • Вытворчая н.

2. Сумеснае абмеркаванне якога-н. пытання ў сям’і.

   • Сямейная н.

нарадаволец, ✂, м.

Член тайнай народніцкай арганізацыі «Народная воля».

|| прым. нарадавольскі, ✂.