насадка назоўнік | жаночы род

  1. гл. насадзіць .

  2. Прынада для рыб, якая насаджваецца на кручок.

    • Рыба з’ела насадку.

  3. Частка прыбора або інструмента, якая надзяваецца на што-н. (спецыяльны тэрмін).

    • Канічная н.
    • Н. чыгуннай муфты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)