Verbum

апасты́лы, ✂ (разм.).

Які вельмі апрыкраў, надакучыў, зрабіўся нямілым, невыносным.

• Апастылая атмасфера.

апасты́ляцца, ✂; незак. (разм.).

Сварыцца, лаяцца.

• Няварта а. з людзьмі.

апастэрыёры, прысл. (кніжн.).

На падставе вопыту, вопытных дадзеных; проціл. апрыёры.

|| прым. апастэрыёрны, ✂.

|| наз. апастэрыёрнасць, ✂.

апа́сці, ✂; зак.

1. Асыпацца, адваліцца (з дрэў, кустоў).

   • Лісце ўсё апала.

2. Паменшыцца ў аб’ёме, спасці.

   • Вада за ноч на рацэ апала.
   • Чалавек схуднеў, шчокі апалі.

3. Апусціцца, упасці, звіснуць.

   • Пасмы валасоў апалі на лоб.

4. (1і 2 ас. не ўжыв.). Асесці, пакрыць якую-н. паверхню.

   • Апалі росы на лугах.

5. перан. Прыйсці, апусціцца.

   • Ціхі вечар апаў на зямлю.

6. перан. Пагоршыцца, сапсавацца.

   • Апаў настрой.

|| незак. ападаць, ✂.

апаты́т, ✂, м.

Мінерал, з якога вырабляюць суперфасфат, фосфарную кіслату і пад.

|| прым. апатытавы, ✂.

• Апатытавая руда.

апаты́чны, ✂.

Схільны да апатыі, поўны апатыі, абыякавы.

• А. чалавек.

|| наз. апатычнасць, ✂.

апа́тыя, ✂, ж.

Стан душэўнай абыякавасці, раўнадушнасці да ўсяго.

|| прым. апатычны, ✂.

апаўдні́, прысл.

У сярэдзіне дня.

• Апаўдні пачаўся дождж.

апаўзці́, ✂; зак.

1. Спаўзці ўніз (ад цяжару), асесці.

   • Апаўзла зямля на беразе ракі.

2. Тое, што і абпаўзці.

|| незак. апаўзаць, ✂ і апоўзваць, ✂.

|| наз. апаўзанне, ✂.

апафео́з, ✂, м.

1. Праслаўленне, узвелічэнне каго-, чаго-н. (кніжн.).

2. Урачыстая, заключная масавая сцэна некаторых тэатральных спектакляў (спец.).

|| прым. апафеозны, ✂.