Verbum

сувязіст, ✂, м.

Работнік сувязі (у 6 знач.), а таксама ваеннаслужачы войск сувязі.

|| ж. сувязістка, ✂.

сувязны​¹ ✂ прым.

Які звязвае, аб’ядноўвае што-н.

• Сувязнае звяно.

сувязны​² ✂ прым.

1. Які наладжвае і падтрымлівае сувязь з суседнімі воінскімі часцямі.

   • С. самалёт.

2. Той, хто пасланы (ці каго пасылаюць) для падтрымання сувязі (у 5 знач.) паміж воінскімі часцямі, членамі канспіратыўнай арганізацыі.

   • Чакаць сувязнога на канспіратыўнай кватэры.

сувязь, ✂, ж.

1. Адносіны ўзаемнай залежнасці, абумоўленасці, агульнасці паміж чым-н.

   • С. навукі з вытворчасцю.
   • Прычынная с.

2. Цесныя зносіны паміж кім-, чым-н.

   • Гістарычныя сувязі народаў.
   • Не траціць сувязей са школай.

3. Любоўныя сувязі, сужыццё.

   • Быць у сувязі з кім-н.

4. мн. Блізкае знаёмства з кім-н., якое дае магчымасць мець падтрымку, выгаду ў чым-н.

   • Мець сувязі ў медыцыне.
   • Надзейныя сувязі.

5. Зносіны з кім-, чым-н., магчымасці такіх зносін, а таксама сродкі, пры дапамозе якіх ажыццяўляецца прыём і перадача інфармацыі.

   • С. з Мінскам.
   • С. з партызанамі спынілася.
   • Тэлеграфная с.
   • С. пры дапамозе спадарожніка Зямлі.

6. Сукупнасць устаноў, якія забяспечваюць тэхнічнымі сродкамі зносіны на адлегласць (пошта, тэлеграф, тэлефон, радыё).

   • Паштовае аддзяленне сувязі.
   • Работнікі сувязі.

◊

• У сувязі з чым — з прычыны чаго-н.

• Спазнілася ў сувязі з дрэнным надвор’ем.

суглінак, ✂, м.

Гліністая глеба са значнай колькасцю пяску.

|| прым. сугліністы, ✂.

сугней, ✂, м. (неадабр.).

Пануры чалавек, нелюдзень.

суграмадзяне, ✂, м. (высок.).

Грамадзяне адной краіны, суайчыннікі.

сугучны, ✂.

1. Які гучыць суладна, гарманічна (пра музычныя гукі).

2. Які супадае, падобны па гучанню (пра словы, гукі мовы).

3. перан. Які гарманіруе з чым-н.

   • Настрой с. з цудоўным надвор’ем.

|| наз. сугучнасць, ✂.

сугучча, ✂, н.

Спалучэнне некалькіх гукаў рознай вышыні.

суд, ✂, м.

1. Дзяржаўны орган, які разглядае і вырашае грамадзянскія спрэчкі і крымінальныя справы.

   • Народны с.
   • Вярхоўны с.

2. Грамадскі орган, які разглядае справы, звязаныя з учынкамі і паводзінамі каго-н. з членаў калектыву.

   • Таварыскі с.
   • С. гонару.

3. Разбор спраў у такіх органах.

   • Выступіць на судзе.
   • Аддаць пад с.
   • Павестка на с.
   • Трапіць пад с.

4. Думка, меркаванне аб чым-н.

   • С. гісторыі (ацэнкі і думкі будучых пакаленняў; высок.).
   • На няма і суду няма (прыказка).

◊

• Пакуль суд ды справа (разм.) — пакуль што-н. робіцца, адбываецца.

|| прым. судовы, ✂.