Verbum

суд, ​^✂, м.

1. Дзяржаўны орган, які разглядае і вырашае грамадзянскія спрэчкі і крымінальныя справы.

   • Народны с.
   • Вярхоўны с.

2. Грамадскі орган, які разглядае справы, звязаныя з учынкамі і паводзінамі каго-н. з членаў калектыву.

   • Таварыскі с.
   • С. гонару.

3. Разбор спраў у такіх органах.

   • Выступіць на судзе.
   • Аддаць пад с.
   • Павестка на с.
   • Трапіць пад с.

4. Думка, меркаванне аб чым-н.

   • С. гісторыі (ацэнкі і думкі будучых пакаленняў; высок.).
   • На няма і суду няма (прыказка).
   • Пакуль суд ды справа (разм.) — пакуль што-н. робіцца, адбываецца.

|| прым. судовы, ✂.