Verbum

сутнасць, ✂, ж.

Унутраны змест прадмета, аснова, самае галоўнае ў чым-н.

• С. справы.
• Дакапацца да сутнасці.
• Па сутнасці (пабочн.: на самай справе, у сапраўднасці).

сутокі, ✂.

1. Месца, дзе зліваюцца два водныя патокі.

   • С. рэк.

2. Лінія сутыкнення, мяжа (разм.).

   • С. неба і зямлі.

сутонець, ✂; безас.; незак. (разм.).

Змяркацца.

• На дварэ сутонее.

сутонне, ✂, н. (разм.).

Паўзмрок; час пасля захаду сонца перад надыходам ночы.

• За акном згушчаецца с.

|| прым. сутонневы, ✂.

сутуліцца, ✂; незак.

Быць або рабіцца сутулым; горбіцца.

|| зак. ссутуліцца, ✂.

сутуліць, ✂; незак.

Тое, што і горбіць.

• С. плечы.

|| зак. ссутуліць, ✂.

сутулы, ✂.

З крыху згорбленай спінай і прыпаднятымі плячамі.

• С. хлопец.

|| наз. сутуласць, ✂.

сутыкацца, ✂; незак.

1. гл. сутыкнуцца.

2. Узаемна дакранацца, датыкацца.

   • С. спінамі.

3. Мець сумежныя бакі; межавацца.

   • Луг сутыкаецца з пасевамі жыта.

4. перан. Уступаць у якія-н. адносіны, кантакты з кім-, чым-н.

|| наз. сутыканне, ✂.

сутыкненне, ✂, н.

1. гл. сутыкнуцца.

2. перан. Вострая спрэчка, сварка на глебе рознагалосся.

   • С. з сябрам.

3. перан. Сутычка, бой.

   • Узброенае с.

4. перан. Непасрэдныя зносіны, сувязь, знаёмства з чым-н.

   • С. з рэчаіснасцю.

5. перан. Проціпастаўленне чаго-н. супярэчнага, несумяшчальнага, уступленне ў канфлікт, у варожыя адносіны.

   • С. інтарэсаў, характараў.

сутыкнуцца, ✂; зак.

1. Рухаючыся насустрач, ударыцца адно аб адно, наткнуцца адзін на аднаго.

   • Машыны сутыкнуліся на вузкай дарозе.
   • С. нос у нос.

2. Нечакана сустрэцца, сысціся дзе-н.

   • С. ў лесе з ляснічым.

3. перан., з чым. Спазнаць, зведаць што-н.: пазнаёміцца з чым-н.

   • С. з непрыемнасцямі.

4. Уступіць у стычку, сысціся ў баі.

   • С. з ворагам.

|| незак. сутыкацца, ✂.

|| наз. сутыкненне, ✂.