Verbum

узаемадзеянне, ✂, н.

1. Узаемная сувязь дзвюх з’яў.

   • У. попыту і прапановы.

2. Узгодненасць дзеянняў, узаемная падтрымка.

   • У. авіяцыі і танкаў.

узаемаразуменне, ✂, н.

Узаемнае разуменне і згода.

• Атмасфера ўзаемаразумення.

узаемасувязь, ✂, ж.

Узаемная сувязь, зносіны.

узаемны, ✂.

Які праяўляецца ў адносінах адзін да аднаго.

• Узаемнае давер’е.
• У. ўплыў.

|| наз. узаемнасць, ✂.

узаконенне, ✂, н.

1. гл. узаконіць.

2. Пастанова, якая мае сілу закона (уст., афіц.).

   • Зборнік узаконенняў.

узаконіць, ✂; зак.

Надаць чаму-н. законную сілу.

• У. пастанову.

|| незак. узаконьваць, ✂.

|| наз. узаконьванне, ✂.

|| наз. узаконенне, ✂.

узамен, прысл. і прыназ.

У абмен на што-н., замест.

• Атрымаць у.
• У. бульбы атрымалі буракі.

узапхнуць, ✂; зак. (разм.).

1. Пхаючы, падняць наверх.

   • У. воз на ўзгорак.

2. што на каго-што. З цяжкасцю надзець што-н. вузкае, цеснае або наспех надзець які-н. абутак.

   • Ледзь узапхнуў боты на ногі.

3. перан., што на каго (што). Узваліць, абцяжарыць каго-н. чым-н.

   • Усю работу ўзапхнулі на аднаго.

|| незак. успіхаць, ✂ і успіхваць, ✂.

узарвацца, ✂; зак.

1. Разбурыцца ад узрыву.

   • Граната ўзарвалася.

2. перан. Парушыцца (пра цішыню і пад.).

   • Цішыня ўзарвалася.
   • Зала ўзарвалася ад апладысментаў.

3. перан. Не стрымаць свайго абурэння, вельмі раззлавацца (разм.).

   • Ён цярпеў-цярпеў і ўзарваўся.

|| незак. узрывацца, ✂.

узарваць, ✂; зак.

1. Разбурыць выбухам.

   • У. пераправу.

2. Узадраць, парушыць цэласць чаго-н.

   • У. падлогу.

3. перан. Парушыць чым-н. спакой, цішыню і пад.

   • Гром апладысментаў узарваў цішыню.

4. перан., каго (што); пераважна безас.: Абурыць, раззлаваць (разм.).

   • Гэта несправядлівасць узарвала яго.
   • Ад яго слоў мяне ўзарвала.

|| незак. узрываць, ✂.