Verbum

сумецца, ✂; зак.

Збянтэжыцца; разгубіцца.

• С. ад нечаканасці.

сумёт, ✂, м.

Намеценая ветрам гурба снегу.

сумка, ✂, ж.

1. Асобай формы невялікі выраб са скуры, тканіны і пад. для нашэння чаго-н.

   • Прадуктовая с.
   • С. для гародніны.

2. У некаторых жывёл: поласць, складка скуры на жываце мацеры, дзе даношваецца і развіваецца дзіцяня.

   • С. кенгуру.

3. У анатоміі: орган, які мае выгляд полага мяшэчка са злучальнай тканкі (спец.).

   • Сардэчная с.

|| памянш. сумачка, ✂.

|| прым. сумачны, ✂.

сумленне, ✂, н.

Пачуццё маральнай адказнасці за свае паводзіны, учынкі перад навакольнымі людзьмі, грамадствам.

• С. ў яго крыштальна чыстае.
• Са спакойным сумленнем рабіць што-н. (будучы ўпэўненым у правільнасці сваіх учынкаў, дзеянняў).
• Як с. падказвае (як трэба).
• С. загаварыла (стала сорамна).

сумленны, ✂.

1. Які валодае высокімі маральнымі якасцямі, пачуццём адказнасці перад іншымі.

2. Бездакорны ва ўсіх адносінах чалавек.

   • С. грамадзянін.
   • С. працаўнік.

|| наз. сумленнасць, ✂.

сумненне, ✂, н.

1. Няўпэўненасць у праўдзівасці чаго-н., адсутнасць веры ў каго-, што-н.

   • Няма сумнення, што ўраджай будзе добры.

2. Замінка, непаразуменне, што ўзнікае ў працэсе вырашэння якога-н. пытання.

   • Узнікае с. наконт тэрміну завяршэння будаўніцтва.

сумножнік, ✂, м.

У матэматыцы: адзін з некалькіх множнікаў, якія ўваходзяць у адзін здабытак.

сумны, ✂.

1. Які адчувае сум, смутак; маркотны, а таксама які выражае сум, смутак.

   • С. позірк.
   • Сумныя вочы.
   • Мне сумна (у знач. вык.).

2. Які мае ў сабе што-н. сумнае, поўны суму.

   • Сумнае апавяданне.
   • У казцы многа сумнага (наз.).

3. Які выклікае, наводзіць сум, смутак.

   • Сумная дарога.

|| наз. сумнасць, ✂.

сумнявацца, ✂; незак.

Адчуваць няўпэўненасць, сумненне адносна каго-, чаго-н.

• С. ў вывадах камісіі.
• Не сумнявайцеся, не падвяду.

сумчаты, ✂.

Які мае сумку (у 2 знач.).

• Сумчатыя жывёлы.