сумленне назоўнік | ніякі род
Пачуццё маральнай адказнасці за свае паводзіны, учынкі перад навакольнымі людзьмі, грамадствам.
- С. ў яго крыштальна чыстае.
- Са спакойным сумленнем рабіць што-н. (будучы ўпэўненым у правільнасці сваіх учынкаў, дзеянняў).
- Як с. падказвае (як трэба).
- С. загаварыла (стала сорамна).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)