сумленне, ​✂, н.

Пачуццё маральнай адказнасці за свае паводзіны, учынкі перад навакольнымі людзьмі, грамадствам.

  • С. ў яго крыштальна чыстае.
  • Са спакойным сумленнем рабіць што-н. (будучы ўпэўненым у правільнасці сваіх учынкаў, дзеянняў).
  • Як с. падказвае (як трэба).
  • С. загаварыла (стала сорамна).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)