Verbum

сумежнік, ✂, м.

Прадпрыемства, звязанае з іншым у вырабе тавараў.

• Заводы-сумежнікі.

сумежны, ✂.

Які знаходзіцца непасрэдна побач; суседні.

• С. ўчастак бульбы.
• Сумежныя галіны навукі (цесна звязаныя).

|| наз. сумежнасць, ✂.

сумесны, ✂.

Які ажыццяўляецца разам; агульны.

• Сумесная апрацоўка зямлі.
• Сумесна (прысл.) абмеркаваць план.

|| наз. сумеснасць, ✂.

сумесь, ✂, ж.

1. Спалучэнне чаго-н. рознага, разнароднага.

   • С. араматаў.
   • С. розных гатункаў вішні.

2. Мешаніна розных рэчываў, прадметаў.

   • С. пяску і гліны.

|| прым. сумесевы, ✂.

• Сумесевая пража.

сумецца, ✂; зак.

Збянтэжыцца; разгубіцца.

• С. ад нечаканасці.

сумёт, ✂, м.

Намеценая ветрам гурба снегу.

сумка, ✂, ж.

1. Асобай формы невялікі выраб са скуры, тканіны і пад. для нашэння чаго-н.

   • Прадуктовая с.
   • С. для гародніны.

2. У некаторых жывёл: поласць, складка скуры на жываце мацеры, дзе даношваецца і развіваецца дзіцяня.

   • С. кенгуру.

3. У анатоміі: орган, які мае выгляд полага мяшэчка са злучальнай тканкі (спец.).

   • Сардэчная с.

|| памянш. сумачка, ✂.

|| прым. сумачны, ✂.

сумленне, ✂, н.

Пачуццё маральнай адказнасці за свае паводзіны, учынкі перад навакольнымі людзьмі, грамадствам.

• С. ў яго крыштальна чыстае.
• Са спакойным сумленнем рабіць што-н. (будучы ўпэўненым у правільнасці сваіх учынкаў, дзеянняў).
• Як с. падказвае (як трэба).
• С. загаварыла (стала сорамна).

сумленны, ✂.

1. Які валодае высокімі маральнымі якасцямі, пачуццём адказнасці перад іншымі.

2. Бездакорны ва ўсіх адносінах чалавек.

   • С. грамадзянін.
   • С. працаўнік.

|| наз. сумленнасць, ✂.

сумненне, ✂, н.

1. Няўпэўненасць у праўдзівасці чаго-н., адсутнасць веры ў каго-, што-н.

   • Няма сумнення, што ўраджай будзе добры.

2. Замінка, непаразуменне, што ўзнікае ў працэсе вырашэння якога-н. пытання.

   • Узнікае с. наконт тэрміну завяршэння будаўніцтва.