Verbum

уставіць, ✂; зак.

1. Паставіць, змясціць у сярэдзіну чаго-н.

   • У. шыбу ў раму.
   • У. зубы (штучныя).
   • У. слова ў размову (перан.).

2. Заняць, укрыць паверхню.

   • У. стол ядой.

3. перан. Нерухома ўтаропіць на каго-, што-н. (вочы, позірк).

   • У. позірк у прастору.

|| незак. устаўляць, ✂.

|| наз. устаўка, ✂ і устаўлянне, ✂.

усталявацца, ✂; зак.

1. Надзейна ўстанавіцца, умацавацца, зрабіцца ўстойлівым, наступіць.

   • Улада ўсталявалася.
   • Зіма ўсталявалася.
   • Усталявалася цішыня.

2. Асесці, уладкавацца дзе-н.

   • Ён усталяваўся на новым месцы.

3. Наладзіцца, замацавацца, стаць звычаем, традыцыяй.

   • Паміж імі ўсталяваліся добрыя адносіны.
   • У нас ужо ўсталявалася такая традыцыя.

|| незак. усталёўвацца, ✂.

|| наз. усталяванне, ✂.

усталяваць, ✂; зак.

1. Паставіўшы, змясціўшы куды-н., устанавіць належным чынам.

   • У. станок.

2. Зрабіць устойлівым, надзейным; прывесці ў пэўны парадак.

   • У. уладу.
   • У. жыццё.

|| незак. усталёўваць, ✂.

|| наз. усталёўванне, ✂.

|| наз. усталяванне, ✂.

устанавіцца, ✂; зак.

Умацавацца, наладзіцца.

• У горадзе ўстанавіўся парадак.
• Устанавілася пагода.

|| незак. устанаўлівацца, ✂ і устанаўляцца, ✂.

|| наз. устанаўленне, ✂.

устанавіць, ✂; зак.

1. Паставіць належным чынам.

   • У. генератар.
   • У. прыцэл.

2. Вызначыць, назначыць, зацвердзіць, увесці ў дзеянне.

   • У. дзяжурства.
   • У. дні адпачынку.
   • У. нормы выпрацоўкі.

3. Наладзіць, ажыццявіць.

   • У. сувязь з кім-н.

4. Выявіць, вызначыць; давесці, адкрыць.

   • У., што чалавек не вінаваты.
   • У. ісціну.

|| незак. устанаўліваць, ✂ і устанаўляць, ✂.

|| наз. устаноўка, ✂ і устанаўленне, ✂.

установа, ✂, ж.

Арганізацыя, якая кіруе пэўнай галіной работы, занятая адпаведнай дзейнасцю.

• Дзяржаўныя ўстановы.
• Навуковая ў.
• Дзіцячыя ўстановы (дзіцячыя яслі, сады, бальніцы і пад.).

○

• Навучальная ўстанова — агульная назва школ, тэхнікумаў і пад.

устаноўка, ✂, ж.

1. гл. устанавіць.

2. Устаноўлены дзе-н. механізм, прыстасаванне.

   • Буравая ў.

3. Мэтавая накіраванасць, арыенціроўка на што-н.

   • У. на высокую якасць прадукцыі.
   • Творчая ў. пісьменніка.

4. Накіроўваючае ўказанне, дырэктыва.

   • У. цэнтральных органаў.
   • Даць, атрымаць устаноўку.

|| прым. установачны, ✂.

устаноўчы, ✂ (афіц.).

Які мае сваёй мэтай заснаванне, арганізацыю чаго-н.

• У. сход.

устаноўшчык, ✂, м.

Работнік па ўстаноўцы, мантажы чаго-н.

• У. машын.

|| ж. устаноўшчыца, ✂.

устараніцца, ✂; зак.

Ухіліцца ад удзелу ў чым-н.

• У. ад спраў.

|| незак. устараняцца, ✂.