устаноўка назоўнік | жаночы род

  1. гл. устанавіць.

  2. Устаноўлены дзе-н. механізм, прыстасаванне.

    • Буравая ў.
  3. Мэтавая накіраванасць, арыенціроўка на што-н.

    • У. на высокую якасць прадукцыі.
    • Творчая ў. пісьменніка.
  4. Накіроўваючае ўказанне, дырэктыва.

    • У. цэнтральных органаў.
    • Даць, атрымаць устаноўку.

|| прыметнік: установачны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)