Verbum

усё​¹, прысл.

1. Увесь час, заўсёды, пастаянна.

   • Ён у. заняты.

2. Да гэтага часу.

   • Ён у. яшчэ вучыцца.

3. Толькі, выключна.

   • Справа расстроілася, і ў. з-за вас.

4. У спалучэнні са словамі, якія абазначаюць змену прыметы ці нарастанне яе.

   • Вецер у. мацнее.
   • У. больш і больш змяркалася.

5. У спалучэнні з вышэйшай ступенню і злучнікам «чым» служыць для ўзмацнення процістаўлення.

   • Занятак не вельмі што, але ў. лепш, чым сядзець склаўшы рукі.

6. Аднак, тым не менш. Як ён ні стараецца, а ў. не атрымліваецца.

◊

• Усё ж, усё ж такі — тым не менш.

• Ён усё ж або ўсё ж такі не паехаў.

усё...

Першая частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню займенніку усё і паказвае, што дзеянне і ўласцівасць, выражаныя другой часткай слова, пашыраюцца на ўсё, напр. усёабдымны, усёахопны, усёбачны, усёвед, усёдаравальны, усёзнішчальны, усёмагутны, усёпажыральны, усёпераможны, усёсакрушальны.

усёабдымны, ✂, ж. (кніжн.).

Які ахоплівае, спасцігае ўсё.

• У. розум.

|| наз. усёабдымнасць, ✂.

усёдараванне, ✂, н. (кніжн.).

Поўнае дараванне ўсяго, усіх крыўд, зла.

усёедны, ✂.

Які можа есці ўсякую ежу.

• Усёедная жывёліна.

|| наз. усёеднасць, ✂.

усёзнайка, ✂, м.; ✂, ж., ✂ (разм. іран.).

Чалавек, які самаўпэўнена думае, што ён усё ведае.

усёзнайства, ✂, н. (разм. іран.).

Паводзіны, уласцівыя ўсёзнайку.

усёмагутнасць, ✂, ж. (высок.).

Бязмежная сіла, магутнасць.

• У. чалавечага розуму.

усёмагутны, ✂ (высок.).

Які валодае бязмежнай магутнасцю.

усё-такі, часц. і злуч. уступальны. (разм.).

Тым не менш, нягледзячы на што-н.

• Я многа пражыў на свеце, а ў. такое бачу ўпершыню.
• У. ты не паехаў.