Verbum

усё​¹, прысл.

1. Увесь час, заўсёды, пастаянна.

   • Ён у. заняты.

2. Да гэтага часу.

   • Ён у. яшчэ вучыцца.

3. Толькі, выключна.

   • Справа расстроілася, і ў. з-за вас.

4. У спалучэнні са словамі, якія абазначаюць змену прыметы ці нарастанне яе.

   • Вецер у. мацнее.
   • У. больш і больш змяркалася.

5. У спалучэнні з вышэйшай ступенню і злучнікам «чым» служыць для ўзмацнення процістаўлення.

   • Занятак не вельмі што, але ў. лепш, чым сядзець склаўшы рукі.

6. Аднак, тым не менш. Як ён ні стараецца, а ў. не атрымліваецца.

◊

• Усё ж, усё ж такі — тым не менш.

• Ён усё ж або ўсё ж такі не паехаў.