Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

усмаглы, і усмяглы, .

  1. Зняможаны ад смагі.

  2. Перасохлы ад недахопу вільгаці.

    • Усмаглыя губы.

усмагнуць, і усмягнуць, ; зак.

  1. Дайсці да знямогласці ад смагі.

    • Усмаг араты за дзень на полі.
  2. Перасохнуць ад недахопу вільгаці.

    • Зямля ўсмагла, патрэскалася.

усмажыцца, ; зак.

Смажачыся, згатавацца; добра прасмажыцца.

|| незак. усмажвацца, .

усмак, прысл. (разм.).

  1. Са смакам, з апетытам.

    • У. пад’елі.
  2. Да поўнага задавальнення.

    • Выспацца ў.

усмакаваць, ; зак.

Упадабаць (якую-н. страву).

  • У. смажаныя грыбы.

усмактацца, ; зак.

  1. Упіўшыся, пачаць смактаць.

    • П’яўка ўсмакталася ў нагу.
  2. Увабрацца, прасочваючыся.

    • Вада ўсмакталася ў зямлю.
  3. Прысмактацца губамі (пра дзіця).

|| незак. усмоктвацца, .

усмактаць, ; зак.

Увабраць у сябе, паглынуць; усмактаць.

  • Зямля ўсмактала вільгаць.

|| незак. усмоктваць, .

усмаліць1, ; зак. (разм.).

Добра засмаліць што-н.

  • У. лодку.

усмаліць2, ; зак. (разм.).

Моцна ўдарыць.

  • У. пугай.
  • Замоўкні, бо зараз усмалю!

усмешка, , ж.

Міміка твару, губ, вачэй, якая паказвае схільнасць да смеху, выражае радасць, задаволенасць і пад.

  • Чыстая ў.
  • Вясёлая ў.
  • Хітрая ў.

|| памянш. усмешачка, .