Verbum

ухва́ла, -ы, ж.

Адабрэнне, станоўчая ацэнка.

Ківаць галавой у знак ухвалы.

ухвалі́ць, -алю́, -а́ліш, -а́ліць; -а́лены; зак., што.

Даць станоўчую ацэнку, прызнаць добрым, правільным, дапушчальным.

У. задуму.

У. план развіцця гаспадаркі.

|| незак. ухваля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. ухвале́нне, -я, н.

ухва́льны, -ая, -ае (разм.).

Які заключае ў сабе, выражае ўхвалу.

Ухвальныя словы.