Verbum

смуга́, -і́, ДМ смузе́, ж.

1. Падобная на дым, лёгкая атмасферная пялёнка, дымка, туман.

Небасхіл заслаўся смугой.

Каля лесу слалася с.

2. перан. Тое, што перашкаджае ясна бачыць, затуманьвае.

С. засцілае вочы.

С. на твары (журботны настрой).

смуглатва́ры, -ая, -ае.

Са смуглым тварам.

смугле́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

Рабіцца смуглым або больш смуглым.

|| зак. пасмугле́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

сму́глы, -ая, -ае.

Пра скуру твару, цела: з больш цёмнай афарбоўкай (у параўнанні са светлым колерам скуры).

Смуглыя рукі.

Смуглая дзяўчынка.

|| наз. сму́гласць, -і, ж.

смугля́вы, -ая, -ае.

Пра скуру твару, цела: злёгку смуглы; смуглаваты.

Смуглявыя рукі.

С. хлапец.

|| наз. смугля́васць, -і, ж.

смугля́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Смуглы мужчына, юнак.

смугля́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Смуглая жанчына, дзяўчына.

Гэта была с. ўсходняга тыпу.

смуро́д, -у, М -дзе, м.

Непрыемны, агідны пах.

смуро́дзіць, -ро́джу, -ро́дзіш, -ро́дзіць; незак. (разм.).

Распаўсюджваць смурод.

|| зак. насмуро́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць.

смуро́дны, -ая, -ае.

Які дрэнна пахне, смярдзіць.

Смуроднае паветра.

|| наз. смуро́днасць, -і, ж.