Verbum

смя́глы, -ая, -ае.

Тое, што і смаглы.

смя́гнуць, -ну, -неш, -не; смяг, -гла; -ні; незак.

Тое, што і смагнуць.

|| зак. вы́смягнуць, -ну, -неш, -не; вы́смяг, -гла; -ні.

смяле́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

Рабіцца смелым, смялейшым, рашучым.

|| зак. асмяле́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е і пасмяле́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

смяльча́к, смельчака́, мн. смельчакі́, смельчако́ў, м. (разм.).

Смелы чалавек.

Такога смельчака трэба пашукаць.

смярдзе́ць, -джу́, -дзі́ш, -дзі́ць; -дзі́м, смердзіце́, -дзя́ць; -дзі́; незак.

Вылучаць смурод, дрэнны пах.

Ва ўсёй хаце смярдзела нечым кіслым і гнілым.

смярдзю́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Тое, што і скунс.

2. Назва розных раслін (траў), якія маюць моцны непрыемны пах.

смярдзю́чы, -ая, -ае.

Які вылучае смурод; смуродны.

С. дым.

|| наз. смярдзю́часць, -і, ж.

смяро́тнасць, -і, ж.

1. гл. смяротны.

2. Колькасць выпадкаў смерці за які-н. перыяд часу.

Дзіцячая с.

смяро́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які асуджаны на смерць, прыгавораны да пакарання смерцю.

Камера смяротнікаў.

|| ж. смяро́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

смяро́тны, -ая, -ае.

1. Які жыве не вечна, якога чакае смерць.

Усе людзі смяротныя.

2. Які выклікае смерць.

Смяротная доза яду.

3. Тое, што і смертны (у 3 знач.).

С. прысуд.

Смяротная кара.

4. перан. Крайні ў сваім праяўленні, вельмі моцны.

Смяротная нуда.

|| наз. смяро́тнасць, -і, ж.