Verbum

смог, -у, м.

У вялікіх гарадах: задушлівы туман, змяшаны з выхлапнымі газамі, дымам і куродымам.

Над горадам вісіць с.

|| прым. смо́гавы, -ая, -ае.

смо́ква, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Плод смакоўніцы, вінная ягада.

|| прым. смако́ўны, -ая, -ае.

смо́кінг, -а, мн. -і, -аў, м.

Пінжак для ўрачыстасцей з адкрытымі грудзямі і доўгімі, абшытымі шоўкам лацканамі.

|| прым. смо́кінгавы, -ая, -ае.

смолакурэ́нне, -я, н.

Здабыванне смалы, шкіпінару з драўніны хваёвых дрэў.

|| прым. смалаку́рны, -ая, -ае.

смо́лка¹ гл. смаліць¹.

смо́лка², -і, ДМ -лцы, ж.

1. гл. смала.

2. Сумесь хваёвай або яловай смалы з пахучымі рэчывамі.

Пахучая с.

смо́лка³, -і, ДМ -лцы, ж.

Лугавая травяністая расліна сямейства гваздзіковых; смалянка.

смоль,

У выразе: як смоль — вельмі чорны (пра чорныя валасы; наогул што-н. чорнае).

Барада як с.

смо́льны, -ая, -ае.

Тое, што і смалісты.

|| наз. смо́льнасць, -і, ж.

смоўж, смаўжа́, мн. смаўжы́, смаўжо́ў, м.

Тое, што і слімак.

С. паўзе, пачанку вязе (прыказка — пра справу, якая ажыццяўляецца вельмі павольна і невядома, калі будзе скончана).

|| прым. смаўжо́вы, -ая,-ае.