Verbum

рэнамэ́, нескл., н., каго (уст. і кніжн.).

Усталяваная рэпутацыя, агульная павага.

Захаваць сваё р.

Р. добрага чалавека.

рэнега́т, -а, М -га́це, мн. -ы, -аў, м. (кніжн., пагард.).

Адступнік, здраднік.

|| ж. рэнега́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. рэнега́цкі, -ая, -ае.

Р. ўчынак.

рэнега́цтва, -а, н. (кніжн., пагард.).

Адступніцтва, паводзіны рэнегата.

Рэнеса́нс, -у, м. (з вялікай літары).

Эпоха росквіту навук і мастацтваў у Еўропе, якая прыйшла на змену Сярэдневякоўю і абвясціла зварот да чалавека як да вышэйшага пачатку быцця; Адраджэнне.

|| прым. рэнеса́нсны, -ая, -ае.

рэнкло́д, -у, М -дзе, м.

Гатунак буйных круглых салодкіх сліў.

|| прым. рэнкло́дны, -ая, -ае і рэнкло́давы, -ая, -ае.

рэ́нта, -ы, ДМ -нце, мн. -ы, рэнт і -аў. ж.

Рэгулярны даход у форме працэнтаў (у 3 знач.), які атрымліваецца з капіталу, маёмасці або зямлі.

Зямельная р.

Дыферынцыяльная р.

|| прым. рэ́нтавы, -ая, -ае.

Р. даход.

рэнта́бельны, -ая, -ае.

Даходны, прыбытковы, які апраўдвае расходы.

Рэнтабельная гаспадарка.

Рэнтабельнае прадпрыемства.

|| наз. рэнта́бельнасць, -і, ж.

рэнтге́н¹, -у, м.

Прамяні, прасвечванне рэнтгенаўскімі прамянямі.

Назначыць хворага на р.

рэнтге́н², -а, мн. -ы, -аў і пры падліку пераважна рэнтге́н, м.

1. Апарат для прасвечвання.

Р. паказаў змены касцявой тканкі.

Уключыць р.

2. Пазасістэмная адзінка вымярэння дозы рэнтгенаўскага ці гама-выпрамяненняў.

Узровень радыяцыі склаў трыццаць рэнтгенаў у гадзіну.

рэнтгена...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да рэнтгену (у 1 знач.), да рэнтгенаўскіх прамянёў, напр.: рэнтгенаабсталяванне, рэнтгенаадчувальны, рэнтгенаапаратура, рэнтгеналагічны, рэнтгенапалеанталогія, рэнтгенаструктурны, рэнтгенатэрапія.