рэнтге́н², -а, мн. -ы, -аў і пры падліку пераважна рэнтге́н, м.

1. Апарат для прасвечвання.

Р. паказаў змены касцявой тканкі.

Уключыць р.

2. Пазасістэмная адзінка вымярэння дозы рэнтгенаўскага ці гама-выпрамяненняў.

Узровень радыяцыі склаў трыццаць рэнтгенаў у гадзіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)