Verbum

рэ́я, -і, мн. -і, рэй і -яў, ж. (спец.).

Рухомы папярочны брус на мачце, які служыць для мацавання парусоў, устаноўкі антэн і падачы сігналаў.

рэ́яць, 1 і 2 ас. не ўжыв., рэ́е; незак.

1. Лятаць плаўна; лунаць.

У паднябессі рэяў каршун.

2. Плаўна развявацца.

Рэюць сцягі.