Verbum

рэўка́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

Скарачэнне: рэвалюцыйны камітэт — часовы надзвычайны орган савецкай улады ў час Грамадзянскай вайны і ваеннай інтэрвенцыі (1918—1920 гг.).

|| прым. рэўка́маўскі, -ая, -ае (разм.).

рэўмакарды́т, -у, М -ды́це, м.

Запаленчае паражэнне сэрца пры рэўматызме.

рэўматало́гія, -і, ж.

Раздзел медыцыны, які вывучае рэўматызм і займаецца яго лячэннем.

|| прым. рэўматалагі́чны, -ая, -ае.

рэўмато́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Урач — спецыяліст па рэўматалогіі.

рэўматы́зм, -у, м.

Інфекцыйнаалергічная хвароба з паражэннем суставаў, сардэчна-сасудзістай сістэмы, якая звычайна суправаджаецца вострым болем.

Застарэлы р.

|| прым. рэўматы́чны, -ая, -ае і рэўмато́ідны, -ая, -ае.

рэўма́тык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, хворы на рэўматызм.

|| ж. рэўматы́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (разм.).

рэ́ўнасць, -і, ж.

Пакутлівае сумненне ў чыёй-н. вернасці, каханні.

Пачуццё рэўнасці.