руці́на, -ы, ж.
Боязь змен, кансерватызм і застой у справах, ладзе жыцця.
|| прым. руці́нны, -ая, -ае.
руцінёр, -а, мн. -ы, -аў, м.
Прыхільнік руціны, кансерватар (у 1 знач.).
|| ж. руцінёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.
|| прым. руцінёрскі, -ая, -ае.